ο Φρ.Νίτσε κάνει μια ιδιαίτερη αναφορά στο ελληνικό έθνος
και στη διαρκή προσπάθεια των δυτικοευρωπαίων να απαλλαγούν από εμάς…
Το κείμενο του Νίτσε θα παραμείνει πάντα επίκαιρο
καθώς θα περιγράφει με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο οτι διαχρονικά έχουν δοκιμαστεί πάρα πολλές λύσεις…
Κείμενο που αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν σκεφτούμε οτι δεν περιλαμβάνει καν τα μεγάλα γεγονότα του 20 ου αιώνα και παρόλα αυτά θα ταίριαζε σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο…
“Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του
ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς.
Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.
Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο,
την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα”
